We horen vaak van mensen dat ze voordat ze bij ons komen, al enkele coaches/therapeuten om de tuin hebben geleid. Dat is een uitspraak die je zou kunnen doen als je tijdens een coaching-traject dit dilemma hebt ervaren: ‘Het voelt heel fijn bij deze coach maar echt doorpakken ervaar ik niet’. Of nog erger je denkt: ‘Wanneer word ik nou eens echt bij m’n lurven gepakt?’
Als dat tijdens het traject niet gebeurt betekent het dat je eigenlijk niets bent opgeschoten. Hoe comfortabel het ook mag voelen om over jezelf te kunnen praten en je dilemma’s met iemand te bespreken, er is niets echt veranderd. Het is dan alsof je opnieuw in je eigen zorgvuldig gebouwde iglo terecht bent gekomen die wel lekker warm is, maar waar je nog steeds niet uit kunt om vrij in de wereld te bewegen. Zolang je in de iglo blijft ben je best oké, maar tegelijk weet je dat je veel laat liggen.
Mensen die voor onze trajecten kiezen willen juist niet (meer) in die iglo. Zij nemen het besluit om hun patronen écht ten diepste te veranderen. Dat is een pittig proces. Dat vraagt dat je afscheid neemt van het comfort van de werkelijkheid die je voor jezelf hebt gecreëerd of graag wilt creëren.
Wat je ervoor terugkrijgt is dat je ontdekt wie je werkelijk bent. Jij in je puurste vorm. Je hebt dan geen iglo meer nodig want je hebt volop de mogelijkheden om jouw leven ten volle te leven.
Het is ons vak om dit proces te faciliteren. Dat doen we altijd met ons tweeën omdat we uit ervaring weten dat er best wat nodig is om volledig uit je iglo te komen. Eén coach leid je nog wel om de tuin. Maar twee facilitators met ieder een totaal andere focus op jouw proces, die fop je niet zo makkelijk.
Kommentarer