Hoe ethisch is het om werk aan te nemen dat je eigenlijk niet kunt? Als je je laat verleiden om iets te gaan doen waar jouw talent en kwaliteiten totaal niet liggen? En wat maakt dat je te verleiden bent? Omdat het lekker verdient? Of omdat je graag wilt dat je het wél kan? Of omdat je geen nee durft te zeggen?
Als je niet weet wie je bent en als je je eigen talent niet kent, draagt en integer inzet, loop je het risico dat je verleid wordt om je te begeven op terreinen waarin je niet echt thuis bent. Daarmee worden niet alleen jij, maar ook andere betrokkenen kwetsbaar. Want wat als blijkt dat jouw aanpak niet werkt? Hoe ga je die dan corrigeren? Openstaan voor feedback wordt dan best een zware kluif. Je wordt waarschijnlijk té gevoelig voor kritiek. Het wordt moeilijk om anderen toe te laten als je zelf niet weet wat je aan het doen bent. Je gaat jezelf beschermen zodat anderen niet doorkrijgen dat je geen grip meer hebt. En dan loop je ook nog de kans dat je je afsluit voor het talent van anderen. Want vaak voelt het dan als een zwakte als je vindt dat je het vooral zélf moet kunnen oplossen. En dat wil je al helemaal niet, je zwak voelen.
Mensen die hun talent goed kennen weten ook waar dat ophoudt. Ze durven met vertrouwen de grenzen van wat ze kunnen leveren aan te geven. En ze zullen, als ze gevraagd wordt om iets te doen wat niet tot hun talent behoort, meezoeken met de vraagsteller naar iemand die wél geschikt is. Dit noemen wij ethiek in samenwerking.
Het levert samenwerking in z’n schoonste vorm op. Ontdaan van alle franje en zonder onnodig ego-gedoe. Samenwerking en verbinding met anderen zoeken omdat dat voor iedereen beter is: voor het resultaat, voor de betrokkenen en daarmee ook voor jouzelf.
Dat is samenwerking zoals wij die graag creëren vanuit Verandermanagement Voorbij.