We zien veel te vaak dat leidinggevenden, HR mensen en collega’s verwachten dat mensen hard roepen dat ze niet goed in hun vel zitten en hulp nodig hebben. Wij, en jij als lezer mogelijk ook, weten dat dat heel vaak niet de realiteit is.
Niemand roept graag van de daken dat ze bijvoorbeeld thuis steeds aan de bak moeten omdat ze een partner hebben met een burn-out. Dat ze tegen het plafond vliegen van het gebrek aan rustige werkruimte thuis. Dat ze hun ouders zien afglijden en zich daar bij zo machteloos voelen. Dat ze zo hard werken vanwege de angst om hun baan te verliezen. Dat ze niet slapen om de zorgen over hun kind. Dat ze daardoor wel achter hun computerscherm zitten maar eigenlijk niet meer in staat zijn om een zinvolle bijdrage te leveren. Want je wilt je werkgever toch niet lastigvallen met je privé-problemen?
Het scheiden van vraagstukken in privé en zakelijk is naar ons idee een utopie. Veel mensen denken: voor privé-vragen ga je naar de huisarts/psycholoog, voor zakelijke vragen naar een professionele coach of huur je een consultant in. Maar hoe maak je de verbinding? Want, wat het probleem ook is, uiteindelijk betaalt de werkgever de rekening van minder beschikbare of zelfs uitvallende medewerkers.
Comments