Onze wereld wordt steeds kleiner. Eerst Covid, toen de zoveelste lockdown. Vervolgens de avondklok en nu ook nog de sneeuw en kou die ons meer thuishoudt dan we ooit geweest zijn.
Onze sociale omgang wordt kleiner. We zien steeds minder mensen, online communiceren komt onze neusgaten uit. De dagen lijken allemaal op elkaar. Je beperkt je steeds meer tot de mensen die emotioneel het dichtste bij je staan.
Onze eigen interne wereld wordt ook kleiner. In het begin waren we daar nog blij mee. Eindelijk tijd voor wat rust en een goed boek. Eindelijk weer eens goed opruimen of al die achterstallige klussen doen die maar bleven liggen.
Daarna werd het wat meer zoeken; o ja, laat ik eens die duizenden digitale foto’s uitzoeken en ordenen of zal ik de papieren administratie eens goed opschonen. Langzaamaan kwam er steeds minder uit je handen. Weer een Netflix serie, weer een beetje rondlummelen in je huis.
Tegelijk komen emoties naar boven waar je niet op zit te wachten. Sommigen worden ongeduldig en boos. Anderen moedeloos of wat apathisch. Of je betrapt jezelf op wat sombere gevoelens die je in normale omstandigheden niet kent. Thema’s die al eerder je aandacht vroegen, maar waar je jezelf nog van kon afleiden nemen steeds meer ruimte in: Je ontevredenheid over je relatie. Je zorgen om het welzijn van je kind(eren). Het gebrek aan fysieke eigen ruimte en energetische personal space beginnen je op te breken. Je ontevredenheid over je werk of je toekomstperspectieven ploppen steeds vaker in je gedachten op. Het ‘is-dit nu-alles’ gevoel dringt zich aan je op.
Overall zien wij dat mensen steeds meer op zichzelf zijn en zich daarbij óf sterk terugtrekken of vol doorgaan alsof er niet veel aan de hand is, óf hun stinkende best doen alle ballen in de lucht te houden. Wij zien nog een vierde mogelijkheid waar niet zoveel mensen gebruik van maken; dat is die van zelfzorg en zelfliefde.
Alle zelfhulpboeken ten spijt, nu komt het erop aan of die boeken je werkelijk geholpen hebben. Kan jij, geheel in het hier en nu vol compassie voor jezelf en de situatie waarin je je bevindt, kijken naar jouw leven? Kan jij in deze tijd het hier en nu volop gebruiken om te onderzoeken wat je voelt, wat je ziet en wat jij nodig hebt? Om te bezinnen op wat je straks te doen hebt. In het volle besef dat je mogelijkheden tot veranderen nu beperkt zijn. Wat je nu wel kan is deze tijd van terugtrekking gebruiken om jezelf (jouw Zelf) te ontmoeten en te ontdekken wat het nodig heeft. En hoe je dat in de toekomst gerealiseerd gaat krijgen en wie en wat je daarvoor nodig hebt.
Dan wordt deze tijd waarin je wereld en je sociale omgang heel klein is ineens een enorme verrijking voor jouw eigen interne wereld.
Comments