Wat we ervaren is dat veel mensen niet geloven dat ze met hun vraag ergens terecht kunnen en dat hij dan ook echt wordt beantwoord. Zeker omdat ze al heel academisch opleidingenland hebben doorlopen, alle top 25 managementboeken en vele zelfhulpboeken hebben gelezen en sommige hun zoektocht naar antwoorden ook al in het alternatieve circuit hebben voortgezet.
Wij krijgen vaak vragen over welke werkvormen we gebruiken. Welke modellen we toepassen. Wie de grondleggers daarvan zijn. Waar wij ons op baseren. Wat ons stappenplan precies is en veel detailvragen over wat iedere stap precies inhoudt. De behoefte van de ander om ons te labelen is enorm.
Wij beantwoorden deze vragen met liefde. Wat we ondertussen merken is dat het verlangen niet zit in het door ons beantwoord krijgen van hun vragen maar dat de ander eigenlijk zoekt naar een gevoel van veiligheid. Het gevoel dat het veilig genoeg voelt om de stap naar het werkelijk realiseren van dat verlangen te gaan zetten. We voelen in het gesprek de onrust van de ander in zijn/haar zoektocht naar de juiste persoon. Men is druk met vergelijken van alle mogelijkheden die er zijn. Na zo’n gesprek zeggen wij vaak tegen elkaar; de tijd is nog niet rijp. Het verlangen moet nog opboksen tegen de twijfel en onzekerheid. Soms stellen we in zo’n gesprek met de ander de vraag ‘Wat heb je nodig om vanuit een veilig gevoel een besluit te nemen?". En soms voelen we dat ook die vraag nog een stap te ver is.....